Duroplast 1953 yılında Alman Demokratik Cumhuriyeti'nde mühendis Wolfgang Barthel tarafından geliştirilen kompozit, termoset bir plastiktir . Üretim yöntemi yüzünden Formika malzemesi ve Bakalit'e benzer. Tıpkı fiberglas (cam elyafı) gibi fiber yapılı olarak sınıflandırılır. Giysi üretiminde oluşan kumaş veya pamuk atıkları ile üretilebilir.
Alman Demokratik Cumhuriyeti çelik ve demir gibi metallerde kıtlık çekiyordu. Bu, otomotiv endüstrisine fazlasıyla zarar veriyordu. Sonuç olarak, devlete bağlı otomobil fabrikası VEB Sachsenring Automobilwerke Zwickau, Trabant 601'in dış panellerinin materyali olarak Duroplast'ı seçti. Üretim 1955'te başladı, 10 sene gibi bir süre üretilmesi planlanıyordu, fakat 1991'deki Almanya'nın Yeniden Birleşmesi sonrasına kadar sürdü. Preste işlenebildiği için üretimde kullanılması fiberglasa kıyasla daha kolaydır.
Tıpkı cam elyafı gibi, Duroplast'ın doğaya zarar vermeden imha edilmesi zordur. 1991 yılından sonra Berlin Duvarından kurtulan Doğu Almanya halkı Trabant'larını ülkenin her tarafına terkedip Batı'da üretilen daha sağlam, daha ekonomik ve daha kullanışlı otomobillere geçmeye başlayınca duroplast'ın geri dönüşümü için yaratıcı çözümler gerekti. Bunlardan biri, Berlin bazlı bir biyoteknoloji şirketinin atık Duroplast'ı bakterilere yedirip doğaya zarar vermeyecek atık haline getirmeye çalışması deneyidir. Kara Kedi, Beyaz Kedi filminde ve Sırp müzik grubu Atheist Rap'in bir şarkısında anlatılan şehir efsanelerine göre, Duroplast arabaların domuz, koyun gibi çiftlik hayvanlarına yedirilerek imha edildiği iddia edilir. Türkiye'de bu tarz söylentiler zamanında Anadol otomobilleri'nin fiberglastan yapılan kaportalarının inekler tarafından yendiği şeklinde anlatılmıştır. 1990'ların sonlarında VEB, arabayı zamanında üreten şirket, araçların dış panellerinin ince şekilde parçalanıp inşaat için çimento karışımlarına katıldığı bir çözüm geliştirdi.